Και ναι, μετά την ταινία βγήκαμε από την αίθουσα ζευγάρι... την Παρασκευή ήρθε στο φροντ και με πήρε :)) και το Σάββατο μαζευτήκαμε όλοι στο αρκούδι να δούμε τον Ζαμπίδη... τότε μίλησε με τη μαμά μου για πρώτη φορά στο τηλ για να ζητήσει παράταση εξόδου εκείνη ως κρητικιά του είπε 12:30 να είναι σπίτι... :P το είπε και το έκανε :)) και να μαστε τώρα εδώ έχοντας γυρίσει από το σπίτι του που είχα πάει να δούμε ταινία μετά από τα σπιτικά ποπ κορν από τα χέρια του μπαμπά του εγώ είμαι εδώ και δεν ξέρω τι θέλω... =/ γιατί το παρελθόν μας πρέπει να μας χτυπάει την πόρτα?! γτ κάθε φορά που περνάω δίπλα από τν παναγιώτη θα πρέπει να αισθάνομαι πεταλούδες στο στομάχι?! γτ?! αφού ο δημήτρης μου συμπεριφέρεται τόσο καλά... κι όμως...εμείς οι σκορπιοί έχουμε τάσεις αυτοκαταστροφής ποτέ δν είμαστε ευχαριστημένοι με τπτ... πάντα θέλουμε το υπέρτατο δν μας αρέσει ο συμβιβασμός... προτειμάμε να κυνηγάμε αυτό που μας πληγώνει... πέρσι λέγαμε με τν μαρίνα να βρούμε κάποιον κοντά μας που να μας κάνει χαρούμενες...εγώ τον έχω εδώ αλλά με κάνει όντως χαρούμενη ή ζω σε μια φτιαχτή οφθαλμαπάτη που θα αρχίζει να σβήνει με τον χρόνο?!
Καληνύχταα λοιπόν από μένα :))
φιλιά στα μούτρααα :**
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου